recensie Yougian                                                                                                         

Op de 9^e editie van Castlefest heb ik het genoegen gehad om bij de schrijvers van Zilverspoor de boeken van Latoya Moirae aan te schaffen. In eerste instantie nam ik alleen deel 1 mee van de Yougian-boeken, maar op aanraden van mijn man zijn de andere 2 delen ook mee naar huis gegaan.

Zelf ben ik een enorm fan van fantasy van Nederlandse bodem en ik was dan ook zeer benieuwd naar deze Young Adult-reeks. Mijn verwachtingen zijn zeker waar gemaakt. De drie boeken vertellen het verhaal van de half-Harpij Allyn en haar nageslacht over een periode van een aantal eeuwen.

De eerste 2 delen spelen zich in het verleden af en laten ons kennis maken met Allyn, James en Justin. De driehoeksverhouding die deze jonge mensen hebben zorgt voor een hoop herkenning. De liefde die op kan bloeien, de wanhoop als deze liefde onbeantwoord blijft en de strijd die ze uiteindelijk samen moeten voeren tegen hun vijanden. In het begin van het boek heb je al sterke vermoedens over de afkomst van Allyn, maar de schrijfster brengt toch nog een hoop onverwachte wendingen aan, die de lezer tot aan het einde geboeid houdt.

Deel 2 (het glazen paleis) gaat verder waar deel 1 is geëindigd. We zijn deze keer getuige van de wensen van Allyns dochter om de weide wereld in te trekken, met alle problemen van dien. Oude vijanden (en vrienden) komen om de hoek kijken en ook deze keer is er sprake van een driehoeksverhouding. Mijn hart ging vooral uit naar onze arme James, die nog steeds wanhopig op zoek is naar de ware liefde en hoopt deze te vinden bij het evenbeeld van Allyn: haar dochter Aryn.
Het einde van het boek doet je hunkeren naar een nieuw deel waarin de kinderen van Aryn hun verhaal vertellen.

Maar in plaats daarvan besluit de schrijfster een aantal eeuwen vooruit te gaan in de tijd en deze keer speelt de tweeling Lynn en Cain de hoofdrol. Door een instorting in de mergelgrotten belanden de twee zeventien jarigen op een plek waar de tijd heeft stilgestaan. Ze komen oog in oog met de wezens uit de boeken die Lynn zo graag leest en Cain niet gelooft. Helaas is niet iedereen blij verrast met hun bezoek en blijken de monsters uit het verre verleden nog steeds niet volledig verslagen. Voor de lezers die net de eerste 2 boeken hebben gelezen is er een duidelijke referentie terug te vinden naar de voorgaande verhalen en dat helpt ook onze hoofdpersonen in hun strijd. Het einde van het boek bracht een klein traantje mee, maar mij werd ook duidelijk waarom deze reeks nu juist Yougian heette: dit is de plek die je, na het lezen van de boeken, voor altijd in je hart zal sluiten.

Aurora Smit
augustus 2013

Op zaterdag 23 februari 2013 sta ik met Zilverspoor weer op de Phantasium-beurs in Eindhoven, waar ik ook zal signeren. Tot dan!

In het idyllische dorp Yougian wordt het gezin van Justin (11 jaar) verrast door een meisje dat voor de deur ligt. Ze is verwilderd en zwak. De ouders van Justin verzorgen haar en omdat ze geen thuis heeft om naar terug te keren wordt ze opgenomen in het gezin en groeit ze op als een zusje van Justin. Samen spelen ze vaak met hun gezamenlijke vriend James, een verwend jongetje.

In de loop van de jaren merkt Justin dat Allyn vreemde eigenschappen heeft. Zo kan ze een plant snel laten groeien en zijn er meer aparte voorvallen. Is zij eigenlijk wel een mens? Wanneer ze op de middelbare school komen horen ze over Morgan, de laatste Harpij die ooit heeft bestaan. Zij is een gruwelijk wezen dat in het verleden veel slachtoffers heeft gemaakt. In het dorp is men bang dat ze nog bestaat en er wordt een speciale eenheid samengesteld om eventueel tegen haar te vechten. De vader van Justin is één van hen. Dan komen de spannende gebeurtenissen in een stroomversnelling terecht. De eenheid wordt aangevallen en er sterven mannen, is dit de harpij? En waarom is Allyn zo bang?

Het boek begint als een sprookje. Je begrijpt onmiddellijk dat Yougian geen gewoon dorp van deze tijd en plaats is en dat er dus van alles kan gebeuren. Op het boek staat dat het geschikt is voor 12 jaar en ouder, maar als volwassene kun je hier veel leesplezier aan beleven, evenals kinderen. Dit komt o.a. doordat er veel aandacht is besteed aan karakters, ontwikkeling, samenleving, acceptatie, discriminatie. Deze onderwerpen komen op een heel natuurlijke manier aan de orde in het verhaal, maar toch wel op zo'n manier dat je aan het denken wordt gezet en het niet het karakter van een opvoedend sprookje heeft.

Sommige christenen hebben moeite met boeken waarin vreemde wezens voorkomen. Hoewel dat in dit boek het geval is, is het nergens aanstootgevend voor het christelijk geloof of neigt het naar het occulte. Ik kan het boek aanbevelen vanwege de wijze waarop wordt omgegaan met vriendschap, ouderschap en vele andere maatschappelijke onderwerpen. Ook een mooi boek om als ouder en kind samen te lezen en erover te spreken. Ik ben benieuwd naar het tweede en derde deel van deze serie.

Recensie: Cora van Dijk (29-01-2013)

Alxander Cammans van Schrijverspunt schreef een heel mooie recensie voor mijn boek 'Yougian. Het nest van de Harpij':

Een jong meisje, Allyn, wordt gevonden voor het huis waar Justin met zijn ouders woont. Al snel nemen ze haar liefdevol op in hun gezin. Allyn blijkt over bepaalde gaven te beschikken, die ze nog niet kan beheersen. Justin en zijn vriend James vallen als een blok voor haar.

Maar achter haar mooie verschijning blijkt een duister geheim te schuilen.

Een monster in de vorm van een Harpij, heeft het op de mensen voorzien. Langzaam wordt duidelijk dat de Harpij niet lukraak aanvalt, maar gericht aan het zoeken is. Alles leidt naar een onvermijdelijke climax waar de verschillende krachten op elkaar botsen en waar goed en kwaad niet zwart/wit zijn.

De doelgroep, de jeugd van 12 jaar en ouder, zal zich zeker herkennen. Hun belevingswereld wordt bijzonder invoelbaar beschreven. Het plot is origineel en mixt fantasy-elementen met realistische karakters.

Dit eerste deel van een trilogie is goed opgebouwd met overzichtelijke, korte hoofdstukken. De spanningsboog wordt geleidelijk aan steeds verder opgebouwd naarmate het verhaal vordert. Je denkt te weten wat er zal gaan gebeuren. Toch zorgt een onverwachte draai voor een verrassend einde dat een mooie opening biedt voor het vervolg getiteld: “Het glazen paleis”.